Ploegen en ploeteren
Blijf op de hoogte en volg Britt
11 Februari 2017 | Sri Lanka, Sigiriya
We zijn weer een weekje verder. Ik voel me weer helemaal genezen en dat is maar goed ook want we hebben hier al veel fysiek werk gedaan. De omgeving in Sigiriya is adembenemend. Er zijn hier groener dan groene rijstvelden, bomen en moerassen, die allen fel afsteken tegen de helblauwe lucht en oranje zandpaden. Echt de moeite en fijn om hier even te zijn. Het huis waar we verblijven is eigendom van een local, een landbouwer met een gigantisch stuk grond. Hij en onze coördinator Suga zorgen hier met de hulp van andere bewoners voor het eten alsook de taakverdeling van ons werk. Het huis is bijna volledig open; er is een dak aanwezig maar geen ramen en het lijkt een beetje op een kleihut. De openingen in de muren zijn afgedekt met prachtige wandtapijten. We eten hier elke ochtend en avond buiten in ons 'strooien hutje' en er is heerlijk veel plaats. Het is bloedheet in de dag maar 's avonds kan ik fijn in mijn slaapzakje kruipen want het koelt goed af. Een zalige omgeving dus!
Maandag zijn we begonnen op de renovatiesite van de tempel. De lokale tempel hier ligt verscholen in de bossen, een prachtige omgeving waar de monniken wonen en hun gebed houden. Het 'artistieke' werk waar ze het over hadden is echter niet zo artistiek. Er moet namelijk nog veel gebeuren rond de tempel, paden aanleggen en muurtjes bouwen... Constructiewerk dus. Het was dus iets anders dan verwacht maar we hebben geprobeerd ons nuttig te maken. Tientallen kruiwagens heb ik gevuld, veel schupwerk verricht en zand gezeefd. Het leek ons wel een beetje 'pointless' in het begin en het is ook niet heel duidelijk wát er nu nog juist moet en gaat gebeuren. We worden wel aan het werk gezet maar het lijkt een beetje uitzichtloos omdat de monniken hier geen Engels spreken en niet goed kunnen overbrengen waar we naartoe werken. Soms wel moeilijk om gemotiveerd te blijven. Maar al bij al vond ik het echt fijn om is goed te zweten en wat handenarbeid te verrichten.
Ik had het al eerder over de flexibiliteit van onze projecten en dat is nog maar is gebleken deze week. Zoals ik zei heeft onze 'huisbaas' een gigantisch stuk grond. Hij verbouwt hier aubergines, bonen en nog wat gekke vruchten waar ik de naam nooit van ga onthouden, die naar lokale winkels gaan. En wat blijkt, hij kan hier wel hulp bij gebruiken! Waarom ook niet? Deze week beschouw ik toch al een beetje als een fysiek arbeids-allegaartje, dus als ze mij hier kunnen gebruiken op de landbouwgrond, graag! Ik kan er alleen maar van leren denk ik dan. We zijn begonnen met het aanleggen van een nieuw stuk landbouwgrond, dat volledig ontdaan moet worden van onkruid zodat er gewassen kunnen geplant worden. Heel belonend werk trouwens, want je ziet effectief waar je naartoe werkt! Belonend, maar zwaar. Het is hier gemakkelijk 32 graden, windstil en amper bewolking. Ik ben dat duidelijk niet gewoon. Onze huisbaas ( die gemakkelijk de zestig gepasseerd is) gaat hier rustig z'n gangetje met z'n schop, sigaretje erbij, op zijn blote voeten en maar werken.. Ik moet hoge botten aandoen omdat de rode mieren en ander ongedierte mijn voeten anders opeten, ik zweet me te pletter en moet na een uur een pauze. Maar we doen ons best en het werk is leuk! Ondanks ons wellicht tragere tempo laat hij blijken dat hij blij is met ons werk en steekt af en toe z'n duim op. Alleen al de hele dag buitenwerken is zo fijn, de landbouwer in mij is wakker geworden! Het is echt belonend en leerrijk om is iets totaal anders te doen.
Woensdagmiddag zijn we naar Sigiriya Rock geweest. Prachtige beklimming van een gigantische rots met een archeologische site rondom en op de rots. Prachtig maar wederom best zwaar in het warme weer! Maar het was absoluut de moeite waard.
Deze ochtend alweer een uitstapje; een safari doorheen Minneriya National park. We waren de eerste in het park dus dat was op zich al geweldig want het wordt hier heel druk doorheen de dag. Het klinkt heel poëtisch maar het was prachtig om de zon te zien opkomen en elke dauwdruppeltje op het gras stilaan te zien verdwijnen, we werden er een beetje stil van. Ons doel was om wilde olifanten te zien en dat is gelukt! Fantastisch!
De rest van deze dag hebben we rustig genoten van onze laatste uren in Sigiriya. Morgenmiddag vertrekken we weer naar Kandy. Maandag mag ik weer terug naar m'n baby's. Ik ben weer opgeladen om er tegenaan te gaan.
Het zal me best zwaar vallen trouwens om de organisatie en de vrijwilligers over enkele weken achter me te laten. Je geraakt zo gehecht aan elkaar en je spendeert alle tijd samen waardoor het best spannend is om daarna op mijn eentje verder te gaan. Spannend op een goede manier want heb er natuurlijk ook heel veel zin in! Er wordt weer een stukje afgesloten en een nieuw hoofdstuk breekt aan, en dat gaat meestal gepaard met dubbele gevoelens. Mijn eerste maand zit er al op, hoe snel de tijd vliegt! Nog twee weken genieten van mijn werk en dan kan het echte avontuur beginnen!
Heeeeeeel veel liefs en warme groetjes, nogmaals merci om mij op de voet te volgen!
Xxxxxxxxx
Maandag zijn we begonnen op de renovatiesite van de tempel. De lokale tempel hier ligt verscholen in de bossen, een prachtige omgeving waar de monniken wonen en hun gebed houden. Het 'artistieke' werk waar ze het over hadden is echter niet zo artistiek. Er moet namelijk nog veel gebeuren rond de tempel, paden aanleggen en muurtjes bouwen... Constructiewerk dus. Het was dus iets anders dan verwacht maar we hebben geprobeerd ons nuttig te maken. Tientallen kruiwagens heb ik gevuld, veel schupwerk verricht en zand gezeefd. Het leek ons wel een beetje 'pointless' in het begin en het is ook niet heel duidelijk wát er nu nog juist moet en gaat gebeuren. We worden wel aan het werk gezet maar het lijkt een beetje uitzichtloos omdat de monniken hier geen Engels spreken en niet goed kunnen overbrengen waar we naartoe werken. Soms wel moeilijk om gemotiveerd te blijven. Maar al bij al vond ik het echt fijn om is goed te zweten en wat handenarbeid te verrichten.
Ik had het al eerder over de flexibiliteit van onze projecten en dat is nog maar is gebleken deze week. Zoals ik zei heeft onze 'huisbaas' een gigantisch stuk grond. Hij verbouwt hier aubergines, bonen en nog wat gekke vruchten waar ik de naam nooit van ga onthouden, die naar lokale winkels gaan. En wat blijkt, hij kan hier wel hulp bij gebruiken! Waarom ook niet? Deze week beschouw ik toch al een beetje als een fysiek arbeids-allegaartje, dus als ze mij hier kunnen gebruiken op de landbouwgrond, graag! Ik kan er alleen maar van leren denk ik dan. We zijn begonnen met het aanleggen van een nieuw stuk landbouwgrond, dat volledig ontdaan moet worden van onkruid zodat er gewassen kunnen geplant worden. Heel belonend werk trouwens, want je ziet effectief waar je naartoe werkt! Belonend, maar zwaar. Het is hier gemakkelijk 32 graden, windstil en amper bewolking. Ik ben dat duidelijk niet gewoon. Onze huisbaas ( die gemakkelijk de zestig gepasseerd is) gaat hier rustig z'n gangetje met z'n schop, sigaretje erbij, op zijn blote voeten en maar werken.. Ik moet hoge botten aandoen omdat de rode mieren en ander ongedierte mijn voeten anders opeten, ik zweet me te pletter en moet na een uur een pauze. Maar we doen ons best en het werk is leuk! Ondanks ons wellicht tragere tempo laat hij blijken dat hij blij is met ons werk en steekt af en toe z'n duim op. Alleen al de hele dag buitenwerken is zo fijn, de landbouwer in mij is wakker geworden! Het is echt belonend en leerrijk om is iets totaal anders te doen.
Woensdagmiddag zijn we naar Sigiriya Rock geweest. Prachtige beklimming van een gigantische rots met een archeologische site rondom en op de rots. Prachtig maar wederom best zwaar in het warme weer! Maar het was absoluut de moeite waard.
Deze ochtend alweer een uitstapje; een safari doorheen Minneriya National park. We waren de eerste in het park dus dat was op zich al geweldig want het wordt hier heel druk doorheen de dag. Het klinkt heel poëtisch maar het was prachtig om de zon te zien opkomen en elke dauwdruppeltje op het gras stilaan te zien verdwijnen, we werden er een beetje stil van. Ons doel was om wilde olifanten te zien en dat is gelukt! Fantastisch!
De rest van deze dag hebben we rustig genoten van onze laatste uren in Sigiriya. Morgenmiddag vertrekken we weer naar Kandy. Maandag mag ik weer terug naar m'n baby's. Ik ben weer opgeladen om er tegenaan te gaan.
Het zal me best zwaar vallen trouwens om de organisatie en de vrijwilligers over enkele weken achter me te laten. Je geraakt zo gehecht aan elkaar en je spendeert alle tijd samen waardoor het best spannend is om daarna op mijn eentje verder te gaan. Spannend op een goede manier want heb er natuurlijk ook heel veel zin in! Er wordt weer een stukje afgesloten en een nieuw hoofdstuk breekt aan, en dat gaat meestal gepaard met dubbele gevoelens. Mijn eerste maand zit er al op, hoe snel de tijd vliegt! Nog twee weken genieten van mijn werk en dan kan het echte avontuur beginnen!
Heeeeeeel veel liefs en warme groetjes, nogmaals merci om mij op de voet te volgen!
Xxxxxxxxx
-
11 Februari 2017 - 09:05
Broer:
Amai zusje, wat een avontuur, als ge terug bent, ben jij de eerste die ik vraag om in mijn tuintje een muur te metsen voor een groentetuintje ;-).
Verzorg vanaf maandag nog goed de baby's. Als je dat nog mag doen, zonder wijzigingen in de planning van de organisatie :-p.
Geniet er van en neem elke uitdaging aan, boerinneke :-D
Xxxxxx
Broer. -
11 Februari 2017 - 09:12
Marc:
Hallo Britt,
Weer een mooi verhaal. Schuilt er in jou ook een goede verslaggever en verhalen schrijfster?
Dikke duim omhoog voor je nog steeds zeer positieve instelling.
Groetjes en geniet er nog van.
Marc -
11 Februari 2017 - 09:34
Papa:
Hey landbouwer (grondwerker, renovator,...)
Blij te horen dat je buikje terug ok is en genoten van je verslag.
Ik denk ook wel dat jij daar in een paar weken levenservaring goed voor 20 jaar opdoet.
Deze afwiiseling is wel goed gewesst om er volgende week weer fris tegenaan te kinnen gaan denk ik.
Heb weer genoten van je verslag.
Hou je goed daar en tot,de volgende , ik blijf je foto's wel opslaan voor de zekerheid hé.
XXXX -
11 Februari 2017 - 09:42
Mama:
Lieve, prachtige dochter van me,
Het is een plezier je mooie verslagen te lezen. Ik ben precies een beetje bij jou. Een beetje want je een dikke knuffel zoals ik zo graag zou doen daar ben je toch te ver weg voor. Wat maak je toch allemaal mee kind en wat blijf je er positief onder. Je doet daar wel meer dan gewoon het gras maaien en daar leer je ook wel wat van bij. Ik lees dat je broer direct al opportuniteiten ziet (hoe kan het ook anders :)). Het is wel fijn dat je er ook al eens mag "rusten" en dan kan genieten van de geweldige omgeving en eens "baden" in de zon. Je moet nog maar niet aan het afscheid denken. Je kan nog twee weken al je liefde aan de baby'tjes geven en dan ga je alweer een nieuw avontuur tegemoet. Bedankt voor je verslagen en een hele dikke knuffel van op afstand.
Mama. -
11 Februari 2017 - 10:31
Yasmin:
Hey ...
Wat geweldige verhalen om te lezen..... Ik blij ervan genieten...het gaat je goed !
-
11 Februari 2017 - 11:01
Jacky:
Amai Britt de zever loop uit mijne mond bij uw beschrijving van al die prachtige natuur en heerlijk warm weer.Het is precies of we zijn er zelf aanwezig tot ik buiten kijk natuurlijk.Hier ist namelijk aant sneeuwen!
Het is steeds genieten van jouw verhalen. Geniet jij ook maar ten volle .Geef die baby's nog maar heerlijke knuffels vooraleer je begint aan jouw eigen avontuur.
Dikke knuffel , Jacky -
11 Februari 2017 - 11:55
Desager Dirk:
Hey ,
Een deftige ervaring rijker . Dit zal je niet snel vergeten . Groetjes -
11 Februari 2017 - 13:37
Sanne:
Britt, je bent een toppertje! Veel mensen zeggen dat ze dat ook willen doen. Paar weken vrijwilligerswerk in een ver land. Jij doet het gewoon. Respect meid! Veel succes nog de komende weken. Ik kijk al uit naar het volgende verslag -
11 Februari 2017 - 15:02
Peggy:
Hoi Britt, door al jouw enthousiaste verhalen heb ik mijn foto album van SriLanka nog eens bovengehaald. Het is bijna 23 jaar geleden dat ik er geweest ben. Slechts 2 weken en als toerist.Dus geen enkel vergelijk met wat jij daar allemaal doet en wat dat betekent voor de mensen daar. Geniet nog van je baby'tjes en alles wat nog op je weg komt.
XXX -
11 Februari 2017 - 19:10
Linda En Marley:
Lieve Brittje,
'En de boer, hij ploegde voort...' dat is nu het eerste waar ik aan denk bij het lezen van je verhaal, toepasselijk...?
Door de variëteit aan activiteiten die je op je weg tegen komt, ontdek je talenten van jezelf waarvan je niet wist dat je ze in je had, nietwaar? En toch ook beter één olifant in de verte dan 100 mieren tussen je tenen hé, dus 'aan maar die rubberen laarzen!'
Misschien moeten we hier ook eens leren content te zijn met een opgestoken duim als teken van waardering en dank...
Trouwens, je beeldend, rakend verhaal en illustratieve woord keuze, 'chapeau', er schuilt nog een echte schrijfster in jou !
En remember...je verdere avontuur, na de laatste knuffels aan je baby's beleef je niet alleen hé, er zijn nog altijd 'de brieven', niet?...en wij ook !
Toch super tof dat je dat alles mag meemaken en ook bewonderenswaardig hoe je dat doet!
P.S. Ik heb je vorige verslag aandachtig gelezen, maar darmtoestanden zijn ook niet echt mijn ding, you of all people zal dat wel begrijpen.
Hou je goed, dikke kus,
Linda en Marley
-
12 Februari 2017 - 11:17
Wim. M:
Alweer een prachtig verhaal Britt, we zien het allemaal levensecht voor ons. Fantastisch voor jou dat je dit allemaal mag en kan beleven, maar ook fijn voor ons dat we hiervan mogen meegenieten. Je enthousiasme en positivisme straalt van je foto' s en verhalen, en dat in levensomstandigheden waar de meeste mensen hier niet vrolijk van worden. Back to basics, met weinig tevreden zijn en constant aanpassen, soepel omgaan met elke verandering en verrassing, dat is pas flexibiliteit waar we allemaal van kunnen leren.
Dat verdient een dikke pluim, of nog beter, een hele fazant.
Misschien kun je voor ons een teambuilding coachen als je terug bent ....
Dikke knuffel, Wim M -
12 Februari 2017 - 11:35
Els Vh:
Dag Britt,
Weeral leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt! Het gedacht dat je die mensen daar helpt, hoe uitzichtloos het soms ook lijkt, kan volgens mij alleen maar ongelooflijk veel voldoening geven! Geniet van je baby's volgende week en daarna alleen op stap .... Amai!!
Groetjes
Els
xxx -
12 Februari 2017 - 11:42
Tante Danie:
Hallo Britt
Weer wat ervaringen rijker.
Ondanks het harde werken geniet je toch ook met volle teugen lees ik zo.
De natuur is op zijn mooist in alle vroegte. Het is overweldigend als je voor het eerst olifanten in de natuur tegenkomt. Het zijn majestueuze dieren, die toch heel zacht en elegant zijn.
De rust die Boeddhistische tempels en zijn monniken uitstralen is zalig.
Ik lees dat de landbouwer in jou is wakker geworden en dat je het leuk vindt.
Geen probleem hoor als je terug thuis bent en je voelt de nood om met de handen in het zand te zitten in de Oude Galgenstraat ligt nog een groot stuk tuin dat moet heringericht worden.
Geniet nog van je baby's en het goede werk dat je daar verricht want zoals je schrijft de tijd gaat heel vlug.
Maar aan die tijd moet je maar niet denken.
En dan begint het grote avontuur. Heb je al een beetje een reisplan?
Ach daar moet je maar aan denken als het zover is dan alles wel vanzelf in elkaar.
Tot je volgende verslag, daar kijk ik iedere zondag naar uit. Is dan mijn eerste werk jou verslag lezen.
Dan ben ik een beetje bij jou.
Dikke kussen Tante Danie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
