Tussen de ruïnes

Trincomalee en zijn fascinerende contrasten ligt enkele honderden kilometers achter me. Afgelopen dagen gespendeerd in alweer een vroegere koningsstad, Anuradhapura. Het was druk, lawaaierig en stoffig. Beetje een flashback naar Kandy dus. Ik had eigenlijk toch meer toeristen verwacht gezien Anuradhapura een bekende must-see bestemming is, maar de witte (of verbrande) gezichten waren hier toch schaars vind ik. Na een busreis van bijna vier uur kwam ik aan in een van de drie busstations hier. Mijn hotel lag gelukkig niet zo veraf, dus deze keer een wandelingetje gemaakt vanaf het station. Als je maar doet alsof je perfect je weg weet laten ze je meestal met rust. Mooi meegenomen dat ik effectief wel wist waar ik moest zijn dus ik kon breedlachend 'No thanks' zeggen bij het voorstel om een tuktuk te nemen. En ja, eindelijk een comfortabel hotel. Trinco was niet wat je kan zeggen een luxe verblijf, met muffige kamer, hier en daar een schimmelplek, die dingen. Veel werd goedgemaakt door de geweldige mensen, dat wel, maar dit is toch wel even fijn. Een hotel met A-C, een gigantisch bed en een enorm schone badkamer deze keer. Leuk! Klein wandelingetje gemaakt in de namiddag, die uiteindelijk veel langer geduurd heeft door mijn zoektocht naar bankautomaten, die geen van allen werkten (lichte paniek als in 'Ik heb toch nog wel geld?!'). Zachtjes vloekend op zoek gegaan naar een die wel werkte én naar eten. Door het onderweg zijn sta je er niet bij stil dat je af en toe wat diesel in de tank moet gooien. Bakkerijtje opgezocht, en uiteindelijk toch geld kunnen afhalen dus alles was weer in orde. Mijn kamer met airco was 's nachts echt een zegen. Het was er zo mogelijk nog warmer dan al de vorige plekken waar ik ben geweest. En de muggen waren trouwens ook van een ander kaliber. Killermosquitos. Mijn 1ste dag in A'pura heb ik een fiets gehuurd bij het hotel en op tijd vertrokken richting de ruïnes. Ik had mijn regenjas meegenomen want de voorspellingen waren niet heel positief. Ik dacht dat ik voorbereid was. Ik was niet voorbereid op een hele dag zon, amper een wolk in de lucht en 34 graden. In België is dat meestal andersom, toch? Het was bloedheet op de fiets en ik ben mijn eigen lichaamsgewicht in zweet verloren volgens mij. Hier en daar de verkeerde kant opgegaan maar uiteindelijk de belangrijkste zaken gezien. Ik heb mijn eerste dag in A'pura geen moment rust gehad. Als je alleen op pad bent wordt je continu aangesproken, begroet, bevraagd etc. Ik vind het heel leuk om tegen iedereen 'hallo' te zeggen, begrijp me niet verkeerd, maar soms wil ik ook gewoon met rust gelaten worden. Wil ik geen vragen beantwoorden of mijn levensverhaal vertellen, maar gewoon genieten van mijn dag en de dingen die ik gepland heb. Heel soms kan het irriteren maar ik denk dat dat normaal is. En het is waarschijnlijk ook normaal dat mensen vragen stellen dus ik accepteer dat wel, maar ik heb mezelf erop betrapt dat ik soms bewust mijn zonnebril opzet om geen oogcontact te kunnen maken, want voor je het weet sta je een kwartier te lullen met iemand. Enfin, ik ben in ieder geval wel weer veel lieve mensen tegengekomen die ook zomaar hun hulp aanbieden, dat is ook het mooie eraan. Alles heeft twee kanten natuurlijk. Ik ben ervan overtuigd dat Sri Lankanen de meest behulpzame mensen zijn op deze aardbol. Mijn tour door de ruïnes was een succes doch vermoeiend. Het was enorm druk aangezien de Sri Lankanen hier steevast allemaal op hun vrije dag naartoe komen om hun rituelen uit te voeren. Wel mooi om zien en het was verfrissend dat op de 'toeristische' plaatsen meer locals te zien zijn dan toeristen. Uiteindelijk kwam ik vuurrood weer aan bij mijn hotel, gezien de regen hier zonneschijn is.
De dag erna de bus op richting Mihintale, een klein dorpje 13 km van A'pura verwijderd. Tijdens mijn tocht had ik hier veel over gehoord (en telefoonnummers gekregen van 'gidsen') dus dacht dat dat toch wel de moeite was. Ook hier zijn ruïnes te zien, alsook wederopgebouwde tempels en Boeddha's. Na een klim van 1085 treden kwam ik boven op de berg aan op de site. Heel knap om te zien en het uitzicht was hier ongelooflijk mooi. Ook hier waren veel locals te zien en amper toeristen. Mijn voormiddag was alweer gevuld en aangezien het wederom bloedheet was heb ik de verfrissing opgezocht van een zwembad in de buurt. Wij Westerlingen hebben dat echt nodig. Ik zie hier niemand van de Sri Lankanen zweten terwijl ik drijfnat voorbijloop. Bij het hotel met zwembad kwam ik een gids tegen van de dag voordien die zo vriendelijk was om mij af te zetten bij de supermarkt aangezien ik wat eten nodig had voor de lange reis van vandaag. Zomaar en voor niets, toch fijn om dat mee te maken.
Vandaag dus een lange reis achter de rug, aangezien ik weer helemaal richting zuiden en 'Hill Country' moest. Tien uur en vier bussen later arriveerde ik in Delhousie, het 'basiskamp' om de klim naar Adam's Peak te kunnen ondernemen. Mijn guesthouse is tot nu toe een van de ergste die ik gehad heb. De service is zoals altijd goed en het zijn wederom heel vriendelijke mensen hier, maar de kamer is vochtig, met alweer schimmelplekken maar een gradatie erger, het water is ijskoud (en ik zit in de bergen dus het is hier óók koud) en ik ben haast bang om iets aan te raken. Deze nacht vertrekken we om twee uur naar Sri Pada, de berg die zowel voor Boeddhisten, Hindoes als Christenen een andere betekenis heeft. Benieuwd naar hoe me dit zal meevallen, want hoewel het trappen betreft, zijn het er wel véél deze keer! Het uitzicht zou adembenemend moeten zijn dus foto's volgen nog!
Heel veel liefs!
Xxxxxx