In het diepe gegooid
Blijf op de hoogte en volg Britt
23 Januari 2017 | Sri Lanka, Siyambalagastenna
Ik wilde eigenlijk op het einde van de week een update geven over de werkweek, maar ik gebruik m'n blog nu maar even als een medium om m'n hart te luchten en om m'n eerste indrukken vast te leggen. Ik had verwacht dat de eerste dag niet eenvoudig ging zijn, dat wel, maar de omstandigheden waar we vandaag in terecht zijn gekomen zijn wel echt erbarmelijk. Iedereen had zin in de eerste werkdag, we hadden goeie moed. Met een groepje van acht zijn we anderhalf uur onderweg geweest naar het weeshuis. Dit is gelegen buiten Kandy, in de bergen, eigenlijk in the middle of nowhere. Het concept is als volgt; vier mensen verzorgen 's ochtends de baby's, vier anderen houden zich bezig met de peuters, in de namiddag wordt dit gewisseld. Ik koos ervoor om met de baby's te beginnen. We werden letterlijk in een kamer met dertien baby's gedumpt en een beetje aan ons lot overgelaten. We hadden gelukkig iemand in de groep die al ervaring had met de gang van zaken daar. Dus handen uit de mouwen dan maar. Verschonen, eten geven, en heel veel aandacht. Het waren vooral de omstandigheden waarin ze leven en de kennis dat deze baby's niemand hebben, gedumpt zijn door de ouders, en een sombere toekomst tegemoet gaan die me geschokt hebben.
Twee 'zusters' staan in voor de basisbehoeften. De rest ligt in onze handen. Ze bezighouden, proberen stimuleren en eigenlijk gewoon wat liefde geven, want die krijgen ze naar mijn idee echt niet van de aanwezige zusters. Als vrijwilliger moet je je gewoon schikken naar hoe ze het ter plekke aanpakken en niet verwachten dat je de wereld of de werkplek gaat veranderen. Moeilijk maar dat zal na enkele dagen misschien beter gaan. Het eten geven was op zich al een vreemd schouwspel. De oudere baby's krijgen pap van een zuster die rondgaat met een bord en een lepel. Meer is het niet. Om maar een voorbeeld te geven van de omstandigheden hier. Het verschonen gebeurt met een herbruikbare natte doek maar gelukkig zijn er gewone 'moderne' luiers aanwezig. De algemene toestand van de baby's, de vieze, natte kleertjes, de duidelijk aanwezige luieruitslag en enkele baby's die goed ziek zijn geven een beeld van de middelen en mensen die ze krijgen om de baby's te verzorgen. Ik begrijp dat de verantwoordelijken weinig aandacht kunnen geven aan al deze kinderen, ze zijn met te weinig, dat is duidelijk, maar het is niet fijn om zien. Het was een dag met veel dubbele gevoelens. Ik heb me nuttig gevoeld omdat de baby's, hoe jong ook, meteen reageren op de aandacht die ze krijgen en het feit dat je ze liefdevol vasthoudt. Ze staren je aan en lachen je toe. Anderzijds is het lastig om al niet meteen gehecht te raken aan enkele van hen. Als vrijwilliger ga na je dag naar huis, wetende dat deze kindjes steeds naar dezelfde vier muren moeten kijken. Voorlopig toch, tot ze ouder zijn en bij de peuters terecht komen, die af en toe naar buiten gaan. Wat me is bijgebleven vandaag is de geur van de baby'tjes. Je weet wel, de zachte fijne geur van baby'tjes die zo herkenbaar is, precies zoals mijn neefje ruikt als hij helemaal schoon is. Het is opvallend dat dat niet is bij deze baby'tjes.
Morgen zal het waarschijnlijk al beter gaan, gezien alles, soms jammer genoeg, wel went. Mijn drang om goed te doen voor de baby's is in ieder geval nog groter na vandaag dus ik ga er weer met volle moed tegenaan.
Na deze dag heb ik heel erg de behoefte om mijn neefje even te knuffelen, dus bij deze; Kris en Kelly, geef hem een hele dikke knuffel en kus van zijn tante!
Morgen er weer tegenaan maar eerst even heel diep slapen hopelijk!
Liefs, xxxxxxx
-
23 Januari 2017 - 14:54
Papa:
Hey schat,
Ik kan me inbeelden dat dit idd een opdoffer is geweest en ook heel confronterend in vergelijking met wat wij hier gewoon zijn.
Ik denk echter wel dat jullie daar voor de babytjes door het geven van verzorging en affectie toch wel wat het verschil kunnen maken, al zal dat voor jullie wel best heavy zijn.
Ben wel fier dat je dar doet hoor schat. XXX -
23 Januari 2017 - 14:58
Mama:
Lieve schat, ik zit hier uiteraard met tranen in de ogen. Je hebt ergens wel een idee wat je kan verwachten (of vooral wat je niet moet verwachten) maar de realiteit achterhaalt je, zoals meestal het geval is. Op zo'n moment besef je eens te meer dat het wel degelijk een groot verschil maakt in welk "wiegje" je geboren wordt en vooral in welk werelddeel dat wiegje staat. Je kan nu, al is het tijdelijk, misschien even het verschil maken. En de meeste mensen zeggen zo graag "het is een druppel op een hete plaat" (kwestie van zichzelf te sussen), ik ben ervan overtuigd dat deze druppel heel erg belangrijk is en ik ben zo blij dat er samen met jou toch nog veel mensen/vrijwilligers zijn die zich willen inzetten om het bestaan van sommige "sukkelaars" toch nog even te verlichten. Fier op jou ! Xxx -
23 Januari 2017 - 15:01
Schoonzusje:
Hey lieve schat,
Wat een moeilijke dag lijkt me dit...maar ik ben er zeker van dat alle knuffels en liefde en alles wat je ze verder nog kan geven die babytjes super veel deugd doet. En zoals je zelf zegt, alles went, hoe spijtig soms ook.
Ik zal straks onze kleine man een pak knuffels en kusjes geven van zijn allerliefste tante!!!
Je doet het daar super!!!
Xxxxx -
23 Januari 2017 - 15:06
Christianne:
Ja meid het is telkens weer een cultuurschok, elke dag weer opnieuw, ik weet zeker dat
die babytjes , hoe klein ze ook zijn , blij wezen met een vriendelijke lach en een warme
knuffel, en ja het probleem zal op termijn wel zijn dat je ongewilt je gaat hechten aan die
klein mannen. Ik vind , naar omstandigheden,je heel de toestand en hun gebruiken fantastisch
relativeert, er zullen zich ongetwijfelt nog wel eens problemen voordoen m jij doet dat goed.
Kop op en hou het veilig.
-
23 Januari 2017 - 15:30
Sas:
Hey britt,
Je doet dat goed daar, hou de moed er in en besef dat je iets doet wat echt wel een verschil maakt voor die baby's, peuters en zusters die jullie hulp duidelijk kunnen gebruiken. Ik ben blij dat je er niet alleen voorstaat en dat er een groep is waar je terecht kunt voor steun. dikke kus X -
23 Januari 2017 - 16:10
Sandra Beullens:
Hey Britt, wat een verhaal alweer , en zoals jij het beschrijft staan we er gelijk allemaal tussen. Heftig, maar ik weet dat je gewoon doet wat mogelijk is voor al die kleintjes en binnen een paar dagen ga je waarschijnlijk de gebruiken van ginder al meer gewoon worden en jouw eigen weg banen in deze wildernis . Nu denk je vast, jeetje waar ben ik terecht gekomen en binnenkort is het tranen met tuiten omdat je de baby's daar moet laten !! Het feit dat die kleintjes daar allemaal zitten zal ook niet zomaar zijn, de omstandigheden thuis zullen vast nog erger zijn . Ik zou zeggen, blijf vooral zelf gezond en tot de volgende !! We blijven jou wel volgen !! Groetjes, Sandra. -
23 Januari 2017 - 16:47
Ingrid:
Hey Britt, ik probeer me er een beeld van voor ogen te halen maar dat is waarschijnlijk niets vergeleken met het echte......Al voelt het misschien niet zo, het maakt een wereld van verschil wat je doet!!! Perje af!! Super!!! Dikke kus en knuffel xxx -
23 Januari 2017 - 17:24
Annie:
Ja BRitt , zo gaat dat daar. Ik probeer al jaren als ik naar Indie , Cambodja, Thailand ga om zakken kledij, schoolgerief end....mee te nemen . Tot vervelens van Jef want die zegt das een druppel op een hete plaat. Maar als je dan de glimlach van kindjes krijgt of van de moeder die je melkpoeder geeft voor haar baby dan weet je in je hart dat je even iemand gelukkig hebt gemaakt. Als je dan beseft hoe hier word gesmost met eten , kledij want "" het is niet meer in de mode"", of de compressen die met 10 tallen worden weggesmeten ..... wie zou je daar allemaal kunnen helpen . En ja misschien kun je zeggen . Wat helpt dat ene pakketje ....voor ons is het nada en voor hen een geschenk uit de hemel. En wees gelukkig dat jij kan helpen en niet geholpen moet worden . Een beetje liefde voor elkaar is toch alles en je zult toch met spijt in je hart vertrekken. Maar er komen achter U ook weer goede zielen die hetzelfde ervaren . Dit blijft heel je leven bij -
23 Januari 2017 - 17:33
Linda En Marley:
Dag Brittje,
Een wrang gevoel en een knoop in m'n maag, zo zit ik hier na het lezen van je onthutsend verslag. Via de media bereiken ons wel verhalen en beelden van zulke mensonterende toestanden maar het blijft telkens weer de 'ver van m'n bed show'. Jij staat daar nu met je beide voetjes in en het enige wat ik nu kan zeggen is 'mateloos respect' ! Overlaadt gewoon die kleintjes met alle liefde die je in je hebt, ze zullen dat voelen...hou je sterk he, dikke kus en knuffelxxx -
23 Januari 2017 - 17:43
Wim M:
ආදරණීය මිතුරා
ādaraṇīya miturā.
Net als je moeder denk ik: blij dat internet bestaat en dat we hiermee bijna constant in contact blijven. Het is van onschatbare waarde voor de thuisblijvers om te weten hoe het met je gaat, daar aan de andere kant van de wereld, en waarschijnlijk is dat andersom ook zo. Dat heb ikzelf ook aan de lijve ondervonden toen ons Laura vorig jaar in Nicaragua zat voor een gelijkaardig project.
Vorig jaar bezochten Kris en ik zo'n weeshuis in Senegal en de situatie was daar helemaal hetzelfde, en geloof me het betekent voor die babytjes een enorm verschil wat jij voor hen doet, al is dat maar tijdelijk, die liefde hebben ze dan toch maar gehad.
Je verslaggeving is prachtig overigens, we leven helemaal met je mee en dat mag je letterlijk nemen. Ook je indrukken en ervaringen in verband met de plaatselijke cultuur en gebruiken, de overrompeling van emoties, het is allemaal zo herkenbaar. Ook ik was zeer onder indruk van het Boedhisme, naar mijn gevoel eerder een levensfilosofie dan een godsdienst of religie.
Goe bezig Bibi .... en zorg ook goed voor jezelf.
Dikke knuffel, Wim M
-
23 Januari 2017 - 18:20
Marleen De Ploey:
Sprakeloos .
Maar je gaat dat goed doen. -
23 Januari 2017 - 18:54
Tante Danie:
Hey lief nichtje
ik had wel gedacht dat het een zware dag zou worden en confronterend.
Je weet natuurlijk nooit de omstandigheden waarom moeders hun baby's achterlaten. Daar zijn misschien hartverscheurende redenen voor maar jij wordt nu wel met hun besluit geconfronteerd en met de ellende waarin de baby's en de kindjes zich nu bevinden.
Hoe klein ze ook zijn veel toekomstperspectief zullen ze wel nooit hebben en dat zal voor jou een harde dobber zijn om te verwerken.
Jij en de andere vrijwilligers maken wel degelijk verschil, de baby's krijgen warmte en affectie van jullie en dat verdienen ze echt in hun kleine leven.
Het zijn hoopjes ellende die jullie voor een tijdje gelukkig kunnen maken ongeacht de omstandigheden.
Hoe trots ik ben dat je dit doet kan je je niet voorstellen. Hou de moed er een beetje in.
XXX Tante Danie
-
23 Januari 2017 - 18:57
Marc:
Hallo Britt,
Wat me vooral opvalt is dat je deze toestand wel heel volwassen benadert.
Gelukkig zijn er vrijwilligers zoals jij die de handen uit de mouwen willen steken.
Zoals je zegt zal alles wel "slijten" en zul jij jer wel doorheen slaan.
Gelukkig sta je er niet alleen voor.
Hou de moed er in.
Tot gauw,
XXX -
23 Januari 2017 - 20:19
Emily:
Hey daar! Wat fijn om te lezen dat de voorbije week zo goed meegevallen is mits de nodige aanpassingen natuurlijk ;) maar nu is het natuurlijk tijd voor het echte werk, een van de hoofdredenen dat je naar daar getrokken bent. Dat de toestand daar in het weeshuis een heuse impact heeft op jou kan ik me wel goed voorstellen, maar des te mooier is het dat jij jezelf daar gaat inzetten. Voor die kindjes zorgen in zo'n toestand en met de weinige middelen die er ter beschikking zijn, vergt ongetwijfeld heel wat moed van je maar het bestaan van die kleintjes zal ongetwijfeld al stukken beter zijn met de aandacht en verzorging die je ze geeft. Je mag echt trots zijn op jezelf, voor velen is dit een "ver van mijn bed show" maar jij bent er naartoe getrokken om er echt een handje te helpen en dat is enorm mooi.
Go get 'em tiger, maar probeer ook te genieten van deze ervaring ;)
x -
25 Januari 2017 - 17:57
Deborah:
Hey Bibi!
Wat een emotioneel reisverslag!
Heel knap van u om zoveel voor die kleine kindjes te betekenen.
Al is het maar een dikke knuffel, ze gaan er zoveel aan hebben.
Je kan inderdaad hun wereld of leefomgeving misschien niet verbeteren maar er gewoon zijn voor die boeboelekes is al een heel mooi gebaar.
Nog veel succes ginder achter, weet dat we aan je denken!
En we wachten in spanning af voor het volgende verhaal!
Kus,
Deborah
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
