Kandyan chaos
Blijf op de hoogte en volg Britt
19 Februari 2017 | Sri Lanka, Kandy
Sinds zondag zijn we terug in het huis in Kandy. Mijn vijfde week hier was niet de makkelijkste. Ik had al wel verwacht mezelf een keer of meermaals tegen te komen tijdens deze reis en ik denk dat het deze week zover was. Het werk is nog steeds heel leuk maar begint een beetje te wegen. Het was af en toe moeilijk om elke keer weer met dezelfde energie naar de baby's te gaan maar vaak kreeg ik ook wel energie als ik een peutertje of baby aan het lachen kreeg. Ik begin ze stilaan te kennen en weet welke karakters er zoal tussenzitten. Ze hebben elk hun eigen willetje en om ze soms onder controle te houden kan moeilijk zijn. Wel amusant af en toe dat, voornamelijk de peuters, een beetje proberen te profiteren van het feit dat we de taal niet spreken en dus 'total loss' gaan omdat ze denken dat dat kan. Vanaf het moment dat de grote bazin ze aankijkt of aanspreekt piepen ze wel anders. Het zijn geen stommeriken laat ons zeggen. Grappig om te zien dat ze zich dan schuldbewust braaf bezig houden zonder ons compleet gek te maken. De bazin is overigens heel lief voor ons en spreekt als een van de enige goed Engels. In het begin van de week kwam er een groep mensen langs die eten bij had; bananen, cake, sandwiches,...In het begin dachten en hoopten we stiekem dat het misschien een mogelijke nieuwe familie was voor een van hen, maar achteraf bleek dat het een groep was die af en toe donaties gaf aan het weeshuis. Ook heel fijn natuurlijk maar ons eerste gedacht had nóg leuker geweest. Een festijn voor de kindjes en het was leuk om zien. Sommige van hen hadden er meer plezier in om hun stuk cake achter hun oren te smeren maar enfin. De enige frustratie die ik soms heb na enkele weken daar te zijn is dat ik niets blijvend kan bijdragen. Ik weet dat als ik vertrek er andere vrijwilligers in mijn plaats komen, dat is zeker goed, maar de omstandigheden zullen even slecht blijven en dat vind ik nu soms lastig om te bedenken. Na een tijdje geraak je gewoon gehecht aan alles en iedereen daar en denk je 'Kon ik nu maar meer doen'. Het zal bij de tijdelijke bijdrage blijven en dat is toch ook al iets. Ik denk dat ik niet te veel moet willen waarschijnlijk.
Behalve het werk dat af en toe wat weegt slaap ik nog altijd redelijk slecht 's nachts. De drukte in het huis in Kandy is af en toe frustrerend. Nieuwe vrijwilligers zitten boordevol energie, net zoals wij in het begin, en maken af en toe wel eens herrie. Je begint te merken dat de 'oudere' groep vrijwilligers waar ik vijf weken geleden mee ben begonnen, moe begint te worden. De goesting om steeds weer dezelfde praatjes te maken met alle nieuwe mensen is soms een beetje zoek. Dat is exact wat wij vijf weken geleden opmerkte bij de mensen die er al langer waren en dat snappen we nu volledig. Ons groepje weet ondertussen wat we aan elkaar hebben en als er iemand eens een time-out wil en even op zichzelf wil zijn dan kan dat gewoon en dat is nu wel heel fijn en nodig af en toe.
De mate van flexibiliteit durft ook al eens te verminderen. Alles verandert hier nogal veel zoals ik al wel is gemeld heb volgens mij. Dat heeft zijn voordelen maar kan ook irritant zijn. De constante stroom van nieuwe gezichten, de uitstappen die je gepland hebt en helemaal anders uitdraaien, prijzen die je hebt afgesproken en dan ineens de hoogte ingaan... Ik kan veel hebben denk ik maar heb hier af en toe toch al eens op mijn strepen moeten staan. Samengevat, ik denk dat het goed is dat ik binnenkort mijn eigen weg ga. Het is helemaal niet erg dat ik dit nu zo ervaar en ik wil absoluut niet klagen maar als het tijd is, is het gewoon tijd denk ik en dat begin ik te merken. Ons groepje begint stilaan uit te dunnen en ook ik kijk ernaar uit om mijn eigen gang te kunnen gaan.
Dit weekend hebben we een poging ondernomen om naar de Kuckles Mountain Range te gaan, een bergketen in de buurt van Kandy. Hier is het een en ander misgegaan waardoor we uiteindelijk niet op de juiste plek terecht zijn gekomen om aan onze hike te beginnen. De communicatie loopt hier af en toe wat moeizaam vandaar het misverstand wellicht. We hebben uiteindelijk een mooie wandeling gemaakt ergens temidden van de bossen, theevelden en kleine dorpjes. Niet waar we moesten zijn maar daar konden we niets meer aan veranderen dus dan maar het beste ervan maken. We hebben er wel weer mooie ervaringen voor in de plaats gekregen. De mensen in de kleine dorpjes zijn zo vriendelijk en het lijkt erop alsof ze nog nooit toeristen gezien hebben. Uitbundig zwaaien en begroeten, kleine kindjes die willen dat je een foto maakt... Heel apart en leuk.
Gisterenavond hebben we nog een klein afscheidsfeestje gehad voor enkele van ons die vertrekken vandaag. Opnieuw de plaatselijke keuken ontdekt, en deze keer niet pikant maar vooral superlekker!
Zondag rustdag vandaag, het is onweerachtig dus ik blijf lekker binnen en laadt me weer op voor mijn laatste week in Kandy!
Heel veel liefs en tot...Xxxxxxx
Behalve het werk dat af en toe wat weegt slaap ik nog altijd redelijk slecht 's nachts. De drukte in het huis in Kandy is af en toe frustrerend. Nieuwe vrijwilligers zitten boordevol energie, net zoals wij in het begin, en maken af en toe wel eens herrie. Je begint te merken dat de 'oudere' groep vrijwilligers waar ik vijf weken geleden mee ben begonnen, moe begint te worden. De goesting om steeds weer dezelfde praatjes te maken met alle nieuwe mensen is soms een beetje zoek. Dat is exact wat wij vijf weken geleden opmerkte bij de mensen die er al langer waren en dat snappen we nu volledig. Ons groepje weet ondertussen wat we aan elkaar hebben en als er iemand eens een time-out wil en even op zichzelf wil zijn dan kan dat gewoon en dat is nu wel heel fijn en nodig af en toe.
De mate van flexibiliteit durft ook al eens te verminderen. Alles verandert hier nogal veel zoals ik al wel is gemeld heb volgens mij. Dat heeft zijn voordelen maar kan ook irritant zijn. De constante stroom van nieuwe gezichten, de uitstappen die je gepland hebt en helemaal anders uitdraaien, prijzen die je hebt afgesproken en dan ineens de hoogte ingaan... Ik kan veel hebben denk ik maar heb hier af en toe toch al eens op mijn strepen moeten staan. Samengevat, ik denk dat het goed is dat ik binnenkort mijn eigen weg ga. Het is helemaal niet erg dat ik dit nu zo ervaar en ik wil absoluut niet klagen maar als het tijd is, is het gewoon tijd denk ik en dat begin ik te merken. Ons groepje begint stilaan uit te dunnen en ook ik kijk ernaar uit om mijn eigen gang te kunnen gaan.
Dit weekend hebben we een poging ondernomen om naar de Kuckles Mountain Range te gaan, een bergketen in de buurt van Kandy. Hier is het een en ander misgegaan waardoor we uiteindelijk niet op de juiste plek terecht zijn gekomen om aan onze hike te beginnen. De communicatie loopt hier af en toe wat moeizaam vandaar het misverstand wellicht. We hebben uiteindelijk een mooie wandeling gemaakt ergens temidden van de bossen, theevelden en kleine dorpjes. Niet waar we moesten zijn maar daar konden we niets meer aan veranderen dus dan maar het beste ervan maken. We hebben er wel weer mooie ervaringen voor in de plaats gekregen. De mensen in de kleine dorpjes zijn zo vriendelijk en het lijkt erop alsof ze nog nooit toeristen gezien hebben. Uitbundig zwaaien en begroeten, kleine kindjes die willen dat je een foto maakt... Heel apart en leuk.
Gisterenavond hebben we nog een klein afscheidsfeestje gehad voor enkele van ons die vertrekken vandaag. Opnieuw de plaatselijke keuken ontdekt, en deze keer niet pikant maar vooral superlekker!
Zondag rustdag vandaag, het is onweerachtig dus ik blijf lekker binnen en laadt me weer op voor mijn laatste week in Kandy!
Heel veel liefs en tot...Xxxxxxx
-
19 Februari 2017 - 06:30
Marc:
Hallo Britt,
Vooreerst bedankt voor je kaartje.
Tja leven in een land met een totaal andere cultuur zal zeker niet simpel zijn.
Zoals je zelf zegt: "jij hebt je bijdrage gedaan" en kan je 's avonds in de spiegel kijken en zeggen: "ik heb mijn best gedaan".
Zolang je met jezelf in het reine bent is alles oke.
Binnenkort echt vakantie.
Geniet ervan.
XXX -
19 Februari 2017 - 08:36
Papa:
Hey dochter
Weeral bedankt voor het mooie verslag. Ik begrijp wel dat je het tijdelijke van je bijdrage wat frustrerend vindt maar het steentje dat je bijdraagt maakt wel degelijk een verschil hoor. Dat je van nieuweling op 5 weken een ancien wordt is ook soms moeilijk te bevatten maar met al die ervaring gen die je hebt gehad is dat ook wel normaal denk ik.
Hou je daar nog goed en ik hoop ook dat de planning van de reis niet te veel op zijn Srilankaans door elkaar gegooid wordt ;-)
Tot hoors. Xxx
-
19 Februari 2017 - 11:16
Annie:
Hoy Britt, hier Annie de andere globetrotter. Ik weet precies hoe je je voelt. Hoe graag je dit ook wil voortdoen het word stilaan tijd om even aan jezelf te denken. Zoals je zegt de nieuwkomers zijn er ..vol energie zoals jij 1,5 maand geleden TYD om op te krassen. Ga nog een maandje lekker zelf de batterijen opladen en even relax , genieten ..je hebt je bijdrage gedaan. Als ik het ging doen of ik nam een heleboel kledij , schoolgerief mee, speelgoed ...dan zei Jef altijd ..das een druppel op een hete plaat. Mij ging het om even die stralende gezichtjes te zien. En ja misschien de dag daarna terug honger ..maar dan zal er weer een gekke toerist komen en zo gaat dat door. Je bent een ervaring rijker en een blijvende herrinering . Ga nu maar goed wat profiteren . Denk eraan het is bijna maart onze laatste maand .........liefs Annie -
19 Februari 2017 - 12:27
Mama:
Hey schatje,
Weer fijn een verslag van je te lezen. De inhoud verbaast me niets. Ik herken jou zo goed in je reacties op dit alles. Jij met al je structuur in die chaos. Het zal echt wel een "clash" zijn. Ik begrijp ook hoe het moet voelen, te bedenken dat het een druppel op een hete plaat is en dat er an sich niets verandert. Toch is het heel belangrijk dat er mensen zoals jij zijn (en dat zijn er gelukkig nog heel wat) want vele druppels maken een rivier en die rivier kan de plaat op zijn minst toch even koelen. Het zal zeker ook deugd doen als je de directe reacties van de kindjes kan zien, daar kan je dan weer even mee voort. Maar inderdaad we leven ver van een ideale wereld en wij moeten oneindig dankbaar zijn dat wij in het bevoordeelde werelddeel leven, zonder daarmee uit het oog te verliezen dat er ook hier schrijnende toestanden zijn. We kunnen alleen maar doen wat in onze macht ligt om hier en daar ons steentje bij te dragen. Daar ben je heel goed mee bezig. Lieve schat, geniet nog van je laatste week, keep up the good work en kijk uit naar wat je nog te wachten staat. Merci en vele kussen.
Mams. -
19 Februari 2017 - 16:42
Deborah Verstappen:
Hey Bibi!
Nog steeds alle respect voor de mooie dingen die je daar doet! Maar het is misschien inderdaad tijd voor een beetje "me, myself and I time". Genieten op je eigen tempo!
Dikke kus!
Dede -
19 Februari 2017 - 18:06
Desager Dirk:
Hallo ,
De moed erin houden meid . Het is een levenservaring die jou persoonlijk rijker maakt .
Er zijn er weinig die jou dat nadoen . Tracht er van te genieten en neem de les in je op .
Het zal je sterker maken . Succes . -
20 Februari 2017 - 18:57
Linda En Marley:
Hey jij daar, 'brave girl',
op je rollercoaster van emoties, geconfronteerd met vasthouden en loslaten, komen en gaan, chaos en betovering,
begin straks vol goeie moed aan je eigen avontuur, met zoveel 'meerwaarde' in je backpack.
'Good luck' en...wees niet bang...
Knuffel van Linda en Marley -
21 Februari 2017 - 19:17
Tante Danie:
Hey, ik ben wat laat om je verslag te lezen maar te tekst was te klein voor op mijn gsm en natuurlijk de ouderdom, de ogen zijn niet meer wat ze zijn geweest he.
Je verwoordt zo mooi je gevoelens en ervaringen, het is bijna of ik ben daar ook.
Niet denken dat het maar een druppel is hoor je doet ontzettend goed werk ginds maar daarna zal je ook altijd voor hen opkomen, je zal het wel zien.
je hebt een paar weken lang velen gelukkig gemaakt en dat telt.
Die vijf weken zijn zo voorbij, geniet nog van je laatste weekje bij het weeshuis.
Daarna begint een ander avontuur. ik kijk al uit naar je ervaringen die je gaat opdoen.
De mensen van Sri Lanka zullen voor altijd een speciaal plekje in je hart hebben.
Kussen Tante Danie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
