Van nationaal park naar toeristisch Walhalla

Yala National Park was prachtig en wederom even fotogeniek als al het andere hier. Om half vijf 's ochtends werd ik opgepikt door een safarijeep, in principe gewoon een gigantisch pick-up truck waar een kooi met stoelen opgebouwd was. En ik moet het even melden, het waren waarschijnlijk de meest comfortabele zetels die ik hier al ben tegengekomen! Later die dag begreep ik ook waarom dit belangrijk was. De safari was een zeer hobbelige rit op de zandpaden van het park. Yala is een van de meest toeristische plekken waar ik ben geweest hier, te zien aan de rijen jeeps die 's morgens stonden aan te schuiven om binnen te mogen in het park. We waren gelukkig wel bij een van de eersten die door de toegangspoort reden. Het mooie van zo vroeg te vertrekken is uiteraard de zon die opkomt en die alle kleuren van het park stilaan tot leven wekt. Het mooiste vond ik nog wel de ontelbare kleine meren in het park. De weerspiegeling in het water van al het groen en leven errond is ongelooflijk mooi bij zonsopgang. De missie om een luipaard te zien kon beginnen. De chauffeurs van de jeeps stonden met elkaar in contact en waren naarstig aan het bellen als iemand een vermoeden had dat ze een luipaard gespot hadden. Twee keer hebben we als een dolle tegen wel 80 km per uur over de zandwegen de aanwijzigingen van andere chauffeurs gevolgd. Zonder resultaat helaas. Zeven lange uren ben ik door elkaar geschud geweest in de jeep. Het was heel plezant en uiteraard wondermooi om weer eens een ander landschap te zien, maar na zeven uur werden mijn rug-en nekwervels wel danig op de proef gesteld, dus ik was toch blij dat ik weer met de voeten op de grond stond nadien. Rond 13u was ik weer bij mijn guesthouse. Niet getreuzeld om alles in te pakken, want ik zag mezelf natuurlijk al aan het strand liggen die namiddag! Een uurtje later zat ik alweer op de bus richting Matara, waarbij ik in Tangalle zou moeten afstappen. Ik weet niet of de buschauffeur ze 'alle vijf had'. Ik heb al veel zotte chauffeurs meegemaakt, maar deze was toch het toppunt. Als een gek scheurde hij over de wegen, alles en iedereen voorbijstekend, en cónstant gebruik makend van zijn claxon. Behoorlijk enerverend soms. Een mengeling van gewoon zweet en angstzweet maakte zich meester van mij en zodra ik iets met 'Tangalle' erop gedrukt zag ben ik uitgestapt. Weliswaar te vroeg want ik had nog 9 kilometer te gaan naar mijn guesthouse. Dan maar dienst gedaan op een vriendelijke tuktuk chauffeur. Ik was blij dat ik er uiteindelijk in een stuk geraakt was. Een prachtig idyllisch strand lag op mij te wachten. Precies zoals je ze op advertenties voor tropische bestemmingen ziet, maar zónder de toeristen. Geweldig dus. Ik heb hier twee dagen van rust gehad, waarbij ik de eerste dag toch even een surfles gehad heb van een zekere Thilak, de lokale surfgod, want dat zag er gewoon heel plezant uit (het surfen bedoel ik dan;)). De eerste golf pakte ik en ik kon langer dan tien seconden blijven rechtstaan dus ik was best content! Zon, zee, strand, surfen, en hier en daar een sapje. Niet om iemand jaloers te maken, maar dat kan toch deugd doen!
Vandaag alweer verder naar de volgende badplaats, Mirissa. Iets bekender hier in de streek dus ik verwachtte al volle stranden, maar aangezien ik dat nog niet gehad heb leek me dat prima voor een keer. De bus stopte praktisch voor mijn guesthouse. Ik was al op mijn telefoon aan het zoeken waar ik moest zijn, maar het enige wat ik eigenlijk hoefde te doen was omdraaien en omhoog kijken. Domme toeristen en hun telefoon :) Mijn guesthouse ligt alweer maar 25 meter van het strand en dat is wel heel fijn als je alleen reist en je niemand hebt om eens een oogje in het zeil te houden. Nu kan ik mijn waardevolle spullen gewoon binnen laten terwijl ik op het strand lig. Je moet toch altijd een beetje voorzichtig zijn met zo'n dingen. Geïnstalleerd (in mijn prachtig guesthouse overigens met een slaapkamer ter grote van een balzaal) en dan maar een kijkje gaan nemen naar waar het allemaal om ging; het strand van Mirissa. En jawel, half het Europees continent met zijn Duitsers, Britten, Fransen en Hollanders was er als de kippen bij. Hélemaal anders dan bijvoorbeeld Trincomalee met zijn verlaten stranden. Een echt toeristisch centrum. Ik heb mij ergens op een stoeltje gezet en gewoon, gekeken. Zo rustig om me heen kijkend, dacht ik weer terug aan de baby'tjes en de peuters, die ik nu al enkele weken achter me gelaten heb. Fysiek dan toch want ze zitten zeker in mijn hart en hoofd. Ik ben op deze momenten, terwijl ik hier in het epicentrum van cocktails, zon, zee en strandfeestjes zit, heel dankbaar dat ik zo'n andere kant gezien heb van Sri Lanka. Nu tijdens mijn echte reisgedeelte merk ik al de impact die het op me gehad heeft en ik ben blij dat ik weet dat Sri Lanka meer is dan deze stranden en die feestjes of de zonnebedjes enzovoorts... Dat is overigens geen kritiek op toeristen die hier naartoe komen louter daarvoor, ik zit er tenslotte zelf tussen, maar ik ben toch blij dat ik het dieper en anders beleefd heb.
Nu wat wel weer leuk is hier, is dat de omgeving voorzien is op toeristen die bepaalde dingen gewoon zijn, en hier en daar is er zelfs een streepje 'gezelligheid' te bespeuren in de barretjes of restaurants, wat vrij zeldzaam is in de Sri Lankaanse horeca. Toch wel weer leuk om hier even te zijn dan. Ik zie mezelf hier geen week rondhangen op m'n eentje maar een dag of twee de batterijen opladen is voldoende.
Het enige wat ik trouwens soms wat lastig vindt aan alleen reizen, is dat ik niemand heb om mijn rug in te smeren! Dat zal ik dan maar aan een van die Hollanders moeten vragen morgen!
Tot het volgende verslagje,
Veel liefs! Xxxx