Moe maar voldaan
Blijf op de hoogte en volg Britt
29 Januari 2017 | Sri Lanka, Siyambalagastenna
De eerste werkweek zit erop en die was behoorlijk intensief. De eerste 'shock' bij het zicht van het weeshuis is al een beetje gezakt dus nu kan ik me volledig bezighouden met mijn taak daar. Ons groepje vrijwilligers heeft stilaan de werking door terplaatse en probeert zo veel mogelijk bij te springen waar nodig. De eerste verhalen over de baby's en peuters komen stilaan bovendrijven en ik probeer al enkele namen te onthouden. Onuitspreekbaar meestal maar we doen ons best. Het is gek dat je na een week al aan enkele van hen gehecht kan geraken. Automatisch zijn er sommige baby's of peuters waar je een andere of intensievere interactie mee hebt. Het werk is simpel maar ik heb me zeker al nuttig gevoeld, of het nu een baby verschonen is of melden dat een kindje koorts heeft, ik heb in ieder geval het gevoel dat ik iets bijdraag en dat is uiteraard fijn. Ik probeer ook voor mezelf een beetje in te vullen hoe ik het werk aanpak en te zien waar ik voldoening van krijg. Er is bijvoorbeeld een baby die, jammer genoeg zoals enkele anderen, achter staat in haar ontwikkeling qua rechtop zitten of kruipen, omrollen,... Als ik hiernaar vraag wat juist het probleem is moeten ze me het antwoord schuldig blijven jammer genoeg, maar dat kan ook aan de taalbarrière liggen want die is toch wel aanwezig ter plekke. Wat het leuke is, is dat ik de tijd en mogelijkheid krijg om extra aandacht te besteden aan haar om toch maar dat klein beetje meer te doen. Vooral het idee dat ik haar help om rechtop te zitten of een beetje rond te kruipen geeft al voldoening. Al is het maar voor eventjes. Deze week is samengevat best vermoeiend geweest. Zowel mentaal als fysiek is het uitputtend maar ondanks dat kan ik zeggen dat ik zin heb in de tweede week daar. Het is fijn om enkele van die lachende gezichtjes terug te zien.
Donderdag hebben we al even een 'noodzakelijk kwaad' moeten doorstaan, namelijk onze visums verlengen. Mijn visum is slechts geldig tot 13 februari dus dat betekende dat ik donderdag naar het departement voor immigratie in Colombo moest. Opstaan om 3u30, trein van 4u30 en dan drie uur op het spoor. Een trein nemen in Sri Lanka is op zich simpel zolang je maar goed op tijd aan het loket verschijnt. Véél mensen nemen hier de trein en daarmee bedoel ik dat de treinen pas vol zijn als de mensen langs de buitenkant van de trein op de trapjes komen te staan. Gezellig. Bijzonder lang dagje, bestaande uit wachten, wc-bezoekjes en af en toe is van stoel verwisselen. De papieren zijn
gelukkig in orde nu.
Dit weekend hebben we met een groepje besloten om de treinreis richting Ella te ondernemen. Even weg van de drukke stad en een andere omgeving opzoeken. Kandy is nogal overrompelend en nu niet bepaald de properste stad zowel qua uitlaatgassen als afval, dus het leek ons fijn om er even tussenuit te gaan. Mensen vertelden ons dat de treinreis zo'n zeven uur zou duren. Dat is lang maar het zou wel de moeite waard zijn en het is gekend als een van de mooiste trajecten ter wereld. Een must dus! We hebben er uiteindelijk, jawel, ongeveer elf uur over gedaan. 'S nachts vertrokken om 2u15, de trein van 3u30 en rond 14u30 die dag aangekomen. Onderweg dus behoorlijk wat vertraging opgelopen, waarvan al zeker 1u30 gewoon door stil te staan. Een enkel spoor in de bergen heeft zo zijn nadelen. Maar zoals beloofd was de reis zelf wel ongelooflijk mooi met weidse uitzichten over de jungle, bergen en theevelden, kleine dorpjes,.. Echt ongekend mooi dus genoten hebben we, ondanks onze af en toe volle blaas en moeilijk bereikbare wc veroorzaakt door de eveneens overvolle trein. Op z'n Sri Lankaans (...kees?) zullen we maar zeggen. Het was een geslaagd maar wederom vermoeiend weekendje.
Afgelopen nachten dus zo goed als geen slaap gehad dus bij deze ga ik maar eens mijn bed opzoeken. Het is ongeveer 26 graden in onze kamer gok ik, dus ik hoop dat het me lukt de slaap te vatten!
Liefs en tot gauw, xxxxxxx
Donderdag hebben we al even een 'noodzakelijk kwaad' moeten doorstaan, namelijk onze visums verlengen. Mijn visum is slechts geldig tot 13 februari dus dat betekende dat ik donderdag naar het departement voor immigratie in Colombo moest. Opstaan om 3u30, trein van 4u30 en dan drie uur op het spoor. Een trein nemen in Sri Lanka is op zich simpel zolang je maar goed op tijd aan het loket verschijnt. Véél mensen nemen hier de trein en daarmee bedoel ik dat de treinen pas vol zijn als de mensen langs de buitenkant van de trein op de trapjes komen te staan. Gezellig. Bijzonder lang dagje, bestaande uit wachten, wc-bezoekjes en af en toe is van stoel verwisselen. De papieren zijn
gelukkig in orde nu.
Dit weekend hebben we met een groepje besloten om de treinreis richting Ella te ondernemen. Even weg van de drukke stad en een andere omgeving opzoeken. Kandy is nogal overrompelend en nu niet bepaald de properste stad zowel qua uitlaatgassen als afval, dus het leek ons fijn om er even tussenuit te gaan. Mensen vertelden ons dat de treinreis zo'n zeven uur zou duren. Dat is lang maar het zou wel de moeite waard zijn en het is gekend als een van de mooiste trajecten ter wereld. Een must dus! We hebben er uiteindelijk, jawel, ongeveer elf uur over gedaan. 'S nachts vertrokken om 2u15, de trein van 3u30 en rond 14u30 die dag aangekomen. Onderweg dus behoorlijk wat vertraging opgelopen, waarvan al zeker 1u30 gewoon door stil te staan. Een enkel spoor in de bergen heeft zo zijn nadelen. Maar zoals beloofd was de reis zelf wel ongelooflijk mooi met weidse uitzichten over de jungle, bergen en theevelden, kleine dorpjes,.. Echt ongekend mooi dus genoten hebben we, ondanks onze af en toe volle blaas en moeilijk bereikbare wc veroorzaakt door de eveneens overvolle trein. Op z'n Sri Lankaans (...kees?) zullen we maar zeggen. Het was een geslaagd maar wederom vermoeiend weekendje.
Afgelopen nachten dus zo goed als geen slaap gehad dus bij deze ga ik maar eens mijn bed opzoeken. Het is ongeveer 26 graden in onze kamer gok ik, dus ik hoop dat het me lukt de slaap te vatten!
Liefs en tot gauw, xxxxxxx
-
29 Januari 2017 - 17:17
Papa:
Hey Brittje
Weer een mooi verslagje. Ben echt heel fier op wat je doet en blij dat je voelt dat je effectief je steentje bijdraagt. Mooi dat je toch wat het verschil kunt maken.
En die treinen: ze zouden de zagende Vlamingen daar eerst eens de trek moeten laten nemen ;-)
Groetjes en hou je daar goed hé XXX -
29 Januari 2017 - 17:27
Els Vh:
Ik heb al veel mooie, indrukwekkende foto's zien passeren! En ook je verhaal vind ik fantastisch, bewonderenswaardig zelfs! Dat jij je steentje bijdraagt, daar twijfel ik geen seconde aan!Wij maken ons hier vaak druk om bepaalde zaken die daar het 'denken' niet waard zijn... Ook een mooie les volgens mij!
Doe zo voort zou ik zeggen!
Groetjes
Els -
30 Januari 2017 - 00:38
Annie:
Ja die wereld is apart v d onze he.... maar de voldoening die je krijgt gaat je hele leven bij blijven . Het prettige is het helpen en dankbare gezichtjes krijgen. Nuwera Elia is prachtig en de thee plantage"s is een must to see. Weer hard werken voor een mandje thee blaadjes en wat krygen ze dan amper nog niet wat wij voor een doosje v d witte producten zouden betalen .... hier in Japan is het al luxe maar als je toch een oudje met rollaterke eens helpt om over te steken en of iemand die blind is helpt met wat koopwaar dan krijg je de glimlach die je dag weer goedmaakt . Dan besef ja pas hoe gelukkig je bent zelf gezond te zijn...dat is de grootste rijkdom . Britt, geniet ervan en laat alles mooi op je afkomen . Nog een prettig goed vooruitzicht ...het eind is nog lang niet in zicht ...toch wonderfull he !!!!!!!!!! -
30 Januari 2017 - 00:38
Annie:
Ja die wereld is apart v d onze he.... maar de voldoening die je krijgt gaat je hele leven bij blijven . Het prettige is het helpen en dankbare gezichtjes krijgen. Nuwera Elia is prachtig en de thee plantage"s is een must to see. Weer hard werken voor een mandje thee blaadjes en wat krygen ze dan amper nog niet wat wij voor een doosje v d witte producten zouden betalen .... hier in Japan is het al luxe maar als je toch een oudje met rollaterke eens helpt om over te steken en of iemand die blind is helpt met wat koopwaar dan krijg je de glimlach die je dag weer goedmaakt . Dan besef ja pas hoe gelukkig je bent zelf gezond te zijn...dat is de grootste rijkdom . Britt, geniet ervan en laat alles mooi op je afkomen . Nog een prettig goed vooruitzicht ...het eind is nog lang niet in zicht ...toch wonderfull he !!!!!!!!!! -
30 Januari 2017 - 09:33
Linda En Marley:
Dag Brittje,
Hilarisch die treinen...jouw verhaal doet me bij god al zo'n spijt krijgen van die drie jaar dat ik gefoeterd heb op de trein van Antwerpen naar Brussel (40 minuutjes als alles goed ging...).
Geniet daar nog van je kleintjes, van de prachtige natuur, de aparte cultuur, kortom van de uitzonderlijke ervaring die je daar kan op doen.
Dikke kus en knuffel van Linda en Marley -
30 Januari 2017 - 13:21
Mama:
Dag lieve schat,
Zo blij je gisteren even gezien te hebben via facetime. Zo blij ook steeds weer wat van je te horen via dit geweldige medium.Fijn dat je zovele prachtige, zij het wel erg uiteenlopende, ervaringen mag opdoen. Die kleine babytjes zullen zeker de weg naar je hart gevonden hebben en ik vind het geweldig dat je voor hen wat kan doen, al is het nog zo weinig. Zo te zien ben je daar wel in een toffe ploeg terecht gekomen (hoe kan het ook anders, allemaal mensen met een zelfde (of nagenoeg zelfde) visie op het leven). Hou je daar sterk en geniet ook nog van de geweldige natuur. We missen je wel hoor maar zijn enorm trots op je.
Veel liefs, mams. XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX -
30 Januari 2017 - 16:46
Bénédicte:
Op een relatief korte tijd toch al veel meegemaakt daar precies :-). Leuk dat je uw draai daar al wat meer hebt gevonden. Het weeshuis mag z'n beiden pollekes kussen met u als vrijwilliger. Ik kan mij levendig inbeelden dat je die kleintjes daar goed kan doen lachen en dus zeker alleen al daarvoor een meerwaarde voor hen betekent. Geniet daar naast het werk inderdaad ook maar goed van de natuur/omgeving want das toch ook wel verdekke de moeite precies :-). Hou je goed Van Hercki xxx -
31 Januari 2017 - 17:47
Sandra Beullens:
Heel leuk om te lezen dat je naast vrijwilligerswerk ook tijd maakt voor jezelf, al is het dan vroeg uit de veren voor een ongelofelijk lange treinreis, ik denk dat elke seconde het gewoon waard is om te doen !!! Geniet maar van alle vrije tijd tussen de mooie exotische natuur !!! Is goed om dingen te relativeren en jouw hoofd terug leeg te maken !! Enjoy en blijf vooral gezond , groetjes , Sandra
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
